Gdy kończy się sezon a był nieudany, atmosfera na bankiecie lub podczas spotkania może być napięta. Trenerzy i kierownictwo sportowe nie mają sobie nic do zarzucenia.

Kiedy padają spojrzenia na Ciebie, często  mówisz takie rzeczy:

„Tak ciężko pracowaliśmy”. Prawdziwy przekaz i intencja:
To nie moja wina, że ​​przegraliśmy, zaplanowałem mnóstwo treningów.

„To naprawdę dobre dzieciaki i świetny zespół”. Chcesz powiedzieć:
To nie moja wina, że ​​przegraliśmy, w całej grupie nie ma zawodników z talentem i zapałem.

„Jak na zespół z wieloma młodymi zawodnikami występującymi po raz pierwszy, poradziliśmy sobie świetnie”. Tłumaczenie:
To nie moja wina, że ​​przegraliśmy, nikt tutaj nie wie, jak uprawiać ten sport i jak się wygrywa

“Przegraliśmy, ale najważniejsze że dobrze się bawiliśmy.” Wymówka trenera:
To nie moja wina, że ​​przegraliśmy, byli bardziej podekscytowani przekąskami po meczu w MC Donaldzie niż grą.

„Zaczęli jako jednostki i zebrali się jako zespół”.
Wymówka trenera:
To nie moja wina, że ​​przegraliśmy, świetnie się bawili na drużynowym przyjęciu z pizzą.

„Nagradzamy dobry wysiłek”.
Tłumaczenie:
To nie moja wina, że ​​przegraliśmy, robiłem co mogłem aby wykrzesać z nich wszystko co potrafią.

Brzmi znajomo? Masz setki innych wymówek, usprawiedliwień?

Co powiesz na to:

to może nie być moja wina, ale dojrzałość trenerska to odpowiedzialność za wyniki.

To wszystko.

Niezależnie od tego, czy wygrasz, czy przegrasz, nie chodzi tylko o ciężką pracę; bo to oczywiste, że oczekuje się ciężkiej pracy od sportowców.

Chodzi o poprawę i wzrost wyników, wzrost i poprawę umiejętności fizycznych i technicznych, ale także chodzi o poprawę mentalną zawodników.

Czy Twój zespół poprawił się w trakcie sezonu?

Czy Twoi zawodnicy rozwinęli lepsze umiejętności, lepsze nastawienie, lepsze zrozumienie sportu?

Jeśli nie, musisz pociągnąć się do odpowiedzialności i zapytać, dlaczego.

Mam cztery zasady dla sportowców – naucz ich tego:
* pokaż że Ci zależy
* ciężko pracuj
* słuchaj informacji zwrotnej oraz
* wdrażaj to co usłyszałeś.

Jeśli Twoim zawodnikom nie zależy, nie pracują ciężko, nie słuchają, nie wdrażają wiedzy i poprawek, to wiecie co? Oni nie grają, nie wygrywają – stoją w miejscu.

Celem sportowca jest osiągać, przekraczać granice – a nie dobrze się bawić i świetnie czuć.

Ale jeśli twoi gracze robią te  rzeczy i nadal się nie poprawiają, twoim obowiązkiem jest dowiedzieć się, dlaczego i co możesz z tym zrobić.

Pięć potężnych cech trenerów odnoszących sukcesy

• Łatwo jest skupić się na tym, czego gracz nie może zrobić. Wyzwaniem jest ustalenie, co mogą zrobić gracze i postawienie ich w sytuacjach, w których mogą odnieść sukces i wnieść swój wkład.
  
  Twój zespół może nie mieć wystarczającej liczby talentów i gwiazd, aby wygrywać mistrzostwa czy ligę – większość drużyn ich nie ma. Ale Twoim zadaniem jako trenera jest jak najlepsze wykorzystanie swoich zawodników i zmotywowanie ich, aby jak najlepiej wykorzystali swoje możliwości i talenty. Nie możesz tego osiągnąć, sadząc ich na ławce. Daj im szansę odniesienia sukcesu i sprostania wyzwaniu jakie przed nimi stawiasz.
• Czy twoje praktyki, strategie i treningi są skuteczne? Uczysz swoich zawodników, czy po prostu ich męczysz?
  Ciężka praca to nie to samo, co inteligentna praca.
  Długość twoich treningów jest bez znaczenia, jeśli jakość treningu nie przynosi rezultatów. Wolałbym raczej zobaczyć, jak drużyna ćwiczy 45 minut i coś osiąga, robi postępy, zamiast trzymać graczy jako zakładników przez dwie godziny tylko po to, aby powiedzieć, że miałeś długi i ciężki trening.

• Jeśli ważne jest, aby przyjaźnić się z rodzicami i / lub zawodnikami – nie możesz być skutecznym trenerem.
  Jeśli bardziej dbasz o lubienie Ciebie, niż efektywność – przegrywasz.
  Wszyscy uważają, że zasługują na jak najwięcej czasu na grę, najlepszą pozycję i największe uznanie. Podejmuj te decyzje na podstawie rzeczywistych wyników i postępów zawodnika, a rzadko będziesz się mylić. Bądź ich sprzymierzeńcem i partnerem w rozwoju, a nie przyjacielem.

• Kiedy twoi zawodnicy patrzą na ciebie, czy widzą kogoś, kto wygląda na autorytet w dziedzinie wyników sportowych?
  Nie musisz pasować do szkolnego mundurka, ale nie możesz sprawiać wrażenia, że ​​jedyną rzeczą, do której biegniesz i bronisz się, jest kolejka do bufetu.
  Zanim dziecko pozna Cię jako trenera, pierwsze wrażenie jest wizualne.
  Jeśli nie możesz im pokazać, że troszczysz się o własne uwarunkowania fizyczne, jak możesz ich nauczyć, jak dbać o swoje?
  Trener jest wzorem i przykładem, kropka.

• Trener to nie tylko praca. To twoja   praca.
  Kiedy masz tę pracę, zawodnicy to nie są tylko dzieci, to są twoje dzieci.
  Czy nazywają cię trenerem, ponieważ nie pamiętają twojego imienia, czy dlatego, że zasłużyłeś na ich szacunek?
  Co pamiętasz ze swoich trenerów, gdy byłeś dzieckiem? Że byli mili? Albo że nauczyli cię osiągać sukcesy?
  Miła atmosfera jest w porządku, ale ile osób ma przywilej bycia poproszonym o pomoc dziecku w ulepszaniu i osiągnięciu jego sukcesu w czymś, bez względu na to, jak duże czy małe osiągnięcie to może być?
  

Jasne i proste – zadaniem trenera jest nauczanie, kompetencje, umiejętności, postawa, odporność psychiczna. 

Niekoniecznie po to, aby uczyć określonego sportu, ale uczyć, jak ważny jest postęp i doskonalenie. 

Jeśli wygrałeś dwa mecze w zeszłym sezonie i wygrałeś cztery w tym sezonie, to jest poprawa. Jeśli dzieciak nie trafił w zeszłym roku 20 rzutów wolnych, ale w tym sezonie przegapił tylko trzy, to jest poprawa. 

A przede wszystkim znajdź sposoby na doskonalenie się jako coach i trener – mentalny też, a może przede wszystkim.

Nie możemy prosić naszych graczy i zawodników o poprawę i wzrost, jeśli nie możemy wymagać poprawy i ulepszania tego samego od siebie.

Autorskie szkolenie online Trener mentalny sportowców może Ci bardzo pomóc osiągać sukcesy Twoich zawodników.

Uściski, Sławek